Czasowniki nieregularne - język hiszpański

Oprócz czasowników regularnych, w języku hiszpańskim występują także czasowniki nieregularne. Te czasowniki należą do poszczególnych grup koniugacyjnych (I, II lub III), czyli generalnie końcówki mają takie same jak ich regularni koledzy. Ich nieregularność polega na pewnych zmianach ortograficznych w temacie.

Przykładem takiego czasownika, z którym na pewno już się spotkaliście, jest tener czyli mieć, należący do koniugacji II, czyli zakończonej na -er. Jest to typowy czasownik nieregularny: jego 1 os. l.p. odmienia się nieregularnie, a 2 i 3 l.p. oraz 3 os. l.m. mają w temacie zamianę e na ie:

Popatrzymy teraz na inne czasowniki nieregularne. Na początek przyjrzymy się czasownikom, w których zachodzi zmiana w temacie, czyli pojawia się tzw. przegłos. Zwróćmy przy okazji uwagę, że takie nieregularności nigdy nie dotyczą 1 i 2 os. l.m.

Zmiana w temacie:

- e na ie, np. querer czyli chcieć, kochać

- e na i, np. pedir czyli prosić:

- o na ue , np. volver czyli wracać:

Oprócz czasowników ze zmianą w temacie, istnieją także czasowniki, króre mają jedynie 1 os. l.p. nieregularną, a reszta odmienia się według odpowiedniej koniugacji. Przykładem takiego czasownika może być hacer - robić:

Oto inne czasowniki z nieregularną 1 os. l.p. :