Czasownik - język hiszpański
Czasownik w hiszpańskim to podstawa zdania. Czasownik może już sam stworzyć zdanie, np.:
| play¡Ven! | Chodź! |
| playBebo. | Piję. |
| playComimos | Zjedliśmy. |
Najczęściej jednak czasownik występuje w związkach z innymi częściami mowy:
| play¡Ven aquí! | Chodź tu! |
| playBebo mucho. | Piję dużo. |
| playComimos mucha paella. | Zjedliśmy dużo paelli. |
W języku hiszpańskim, tak jak i w polskim, czasownik odmienia się przez osoby. Z tego powodu nie jest konieczne dodawanie zaimka przed czasownikiem, bo już sama jego forma określa, o kim mówimy:
| playEs de Polonia. | Jest z Polski. |
| playBebemos mucha agua. | Pijemy dużo wody. |
| playCantáis bien. | Dobrze śpiewacie. |
Oczywiście, często się używa imion, nazw:
| playPiotrek es de Polonia. | Piotrek jest z Polski. |
| playMi hermano y yo bebemos mucha agua. | Mój brat i ja pijemy dużo wody. |
| playAna y tú cantáis bien. | Ana i ty dobrze śpiewacie. |
Czasownik może występować w hiszpańskim w różnych czasach (na które przyjdzie pora w innych lekcjach), w czterech trybach:
- w twierdzącym, czyli indicativo:
| playLa mesa es redonda. | Stół jest okrągły. |
| playPaco habla español. | Paco mówi po hiszpańsku. |
- w przypuszczającym, czyli condicional:
| playSería bueno. | Byłoby dobrze. |
| playCompraríamos cerveza. | Kupilibyśmy piwo. |
- w trybie rozkazującym, czyli imperativo:
| play¡Cállate! | Bądź cicho! |
| play¡Salid! | Wyjdźcie! |
- w tzw. trybie łączącym, czyli subjuntivo:
| playQuiero que salgas ahora. | Chcę, żebyś teraz wyszedł. |
| play¡Qué seáis felices! | Żebyście byli szczęśliwi! |
Czasownik, tak jak i w polskim, może mieć różne formy (bezokolicznik, imiesłów czynny, imiesłów bierny). Tym formom, jak i czasom, poświęcone są oddzielne lekcje.